Geschiedenis

Ontstaansgeschiedenis SNP

De Stichting Noodopvang Papendrecht (SNP) is in 2002 ontstaan vanuit het Overlegorgaan Kerken Papendrecht (OKP)

Aanleiding was enerzijds de commotie rond een vluchtelingen gezin met kleine kinderen dat uit een gemeentewoning 'ontruimd' zou worden en anderzijds de vrij onvriendelijke manier waarop de plannen van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) en de gemeente Papendrecht om ter plaatse een Asielzoekerscentrum te vestigen voor de duur van 5 jaar werden ontvangen door het publiek. Er ontstonden soms vrij onsmakelijke discussies over de risico’s die men nam als er asielzoekers ‘in je achtertuin’ werden gehuisvest.

Met de wetenschap van nu, na sluiting van het AZC Papendrecht, kan gezegd worden dat het allemaal erg is meegevallen. De angstvallige presentatie en de min of meer afwachtende houding van de politiek werden royaal gelogenstraft doordat heel veel inwoners van Papendrecht zich in de loop van de jaren van harte ingezet hebben om het de bewoners van het AZC zo aangenaam mogelijk te maken. En het hoofd van het COA Zuid Nederland trok op enig moment zelfs de conclusie dat ‘Papendrecht de parel onder de AZC’s was’. Deze opmerking betrof het gebrek aan problemen en de inzet van zeer veel vrijwilligers die –soms zelfs dagelijks- te vinden waren op het AZC om met de bewoners íets’ te doen. Dat ‘iets’ was veel. Er waren dames die jarenlang iedere week met gasten in Dordrecht of Sliedrecht gingen zwemmen. Anderen waren bezig om naailes te geven of Nederlands. Weer anderen vingen de kinderen op om leuke dingen met hen te doen. Er was een werkgroepje dat vakanties voorbereidde of een dagje uit bijvoorbeeld in Rotterdam regelde met hulp van vele vrijwilligers. Coördinatie in deze vond plaats door de Werkgroep AZC-Diac (van diaconie) waar vertegenwoordigers van alle Papendrechtse kerken bijna maandelijks bij elkaar kwamen om plannen te maken en te zorgen dat er voldoende vrijwilligers waren die de plannen voorbereidden en uitvoerden. Overigens kwamen de vrijwilligers niet alleen uit de kerken, ook anderen deden van harte en met veel inzet mee aan het werk op het AZC. Niet in het minst als donateur of door medewerking aan een handtekeningenactie door de SNP. Papendrechters willen dat er humaan gehandeld wordt met asielzoekers.

Al in de eerste maanden van het AZC in Papendrecht realiseerden de kerken in het OKP zich dat er bij negatieve beslissing op asielaanvragen mensen uitgezet zouden kunnen worden met een kans dat ze zonder verzorging op straat zouden terecht komen. Letterlijk. Na grote druk op de gemeenteraad vonden we een meerderheid voor de oprichting van een particuliere stichting die kon rekenen op subsidie vanwege de burgerlijke gemeente.
De kern van haar werkzaamheden is volgens de statuten.
De taak van de stichting is de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers, vooral indien er kinderen bij betrokken zijn en er nog mogelijkheden zijn voor een vervolgprocedure. Dit laatste kan een juridische of een medische achtergrond hebben. Er is steeds van uitgegaan dat het vooral om asielzoekers moet gaan die korte of lange tijd in het Papendrechtse AZC hebben gewoond, alvorens te zijn uitgezet.

Een enorme opsteker was, dat we nog voor de sluiting van het AZC de hartelijke medewerking van WestWaardWonen mochten ondervinden; zodat huisvesting eigenlijk nooit een probleem is geweest. Eerst kregen we de beschikking over woningen rond het nieuwe winkelcentrum in Papendrecht. Nu huisvesten we een dertigtal gasten in woningen op twee locaties in Alblasserdam.

Inmiddels kunnen we het element “tijdelijk” dat bij onze opvang hoort niet in alle gevallen erg letterlijk nemen. Want na sluiting AZC hebben we mensen met zware lichamelijk problemen opgenomen. Hun procedures vergen veel tijd. En ook nu de Pardonregeling gerealiseerd is er dan wel uitzicht op vertrek van veel van onze gasten, maar de overgang naar de definitieve behuizing en het starten van de benodigde regeling duren tamelijk lang. Juist op het eind moesten we extra mensen nog opnemen.
Tot zo ver de globale stand van zaken.

Over de praktijk van alledag proberen we U steeds bij te praten via een Nieuwsbrief.